Tetanus?

We gaan weer even terug naar het telefoontje van de jonge vrouw. Om te achterhalen wat er aan de hand is begin ik altijd met de zin:: vertel eens". En dan gaat de vrouw los. Ze vertelt mij dat ze last heeft van haar voet. Ze was op stap geweest met haar vriendinnen en had op het voetpad voor haar huis haar knellende schoenen uitgedaan en was op blote voeten door de tuin naar haar voordeur gelopen. Hoe die route precies verlopen is weet ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet behalve dat deze door het gras was.

Nu had ze pijn van de wond aan haar voet en het bloedde ook een klein beetje. Ze had in iets scherps gestaan. Het wondje was niet erg groot, iets kleiner dan een centimeter. Ik had wel iets meer informatie nodig om haar goed te kunnen helpen. Ook de hulpvraag was mij nog niet duidelijk. Een klein wondje dat een beetje bloedt gaat wel weer dicht. "Waar heb je in gestaan?" En "zit er nog iets in de wond?" vroeg ik. Het bleef even stil aan de andere kant en een paar seconden later verteld zij mij giechelend dat zij in een kunstgebit heeft gestaan. Wederom was het even stil aan de lijn maar ditmaal van mijn kant ;-) Ik twijfelde of dit geen prank was. maar ze verzekerde mij dat ze serieus was en dat ze geen idee had hoe dit kunstgebit bij haar in de tuin terecht was gekomen. Nadat wj beide hard hebben gelachen om het bizarre voorval vroeg ik wat e wilde van mij. Ik wil nog wel haar hulpvraag achterhalen. Zij vroeg zich af of zij een tetanusinjectie nodig had, Na enige uitleg gegeven te hebben kon ik deze nachtvlinder gerust stellen. Ik heb haar met een lach welterusten gewenst.

Het was al met al een enerverende dienst waarin ik veel mensen heb kunnen helpen. De diversiteit aan hulpvragen maakt dat ik mijn werk als triagist nog steeds het mooiste vak van de wereld vindt!

K.C.